dobrze wykorzystać

Powinny pracować. Praca uczy szacunku, odpowiedzialności i pomaga zrozumieć życie dorosłych. Większość zakazów niszczy naszą inwencję. Nie widzę też potrzeby organizowania pracy, młodzież sobie wyszuka korzystne oferty. Najwyższy czas przestać traktować młodzież jak dzieci. Gdyby w szkole gimnazjalnej i średniej zamiast "tykania" stosowano formę "Pan/i/" prawdopodobnie nie byłoby konfliktów z pedagogami. Uważam, że nastolatki powinny pracować, uczy to szacunku do pracy. Pamiętam swoją frustrację jak wraz z koleżankami chciałyśmy odciążyć rodziców i zarobić na swoje kieszonkowe (miałyśmy wtedy 12 lat), niestety nie było takiej możliwości, pracodawcy nie wiedzieli w jaki sposób mogą nas legalnie zatrudnić. Chciałyśmy roznosić ulotki i gazety, miałyśmy mnóstwo entuzjazmu, chciałyśmy to robić, co chyba nietypowe przy tego rodzaju pracy. Pochodzę z dobrej rodziny, niczego mi nie brakowało, ani moim wówczas 12. letnim koleżankom. Praca podnosi poczucie wartości, człowiek czuje się pożyteczny i potrzebny, nawet nastoletni. rzeba sobie uświadomić w stosunku do nastolatka, że zarabianie pieniędzy już za kilka lat będzie jego podstawową aktywnością życiową i to przez następnych kilkadziesiąt lat. Powinien więc możliwie wcześnie poznawać tak ważny obszar życia, ale rodzice są od tego, by odbywało się to sensownie. To co najważniejsze w tej kwestii – trzeba tak wychowywać własne dzieci, by nie bały się rodzicom powiedzieć prawdy, każdej, także tej związanej z pracą. Wtedy jest duża szansa, że da się sensownie połączyć chęć zarobienia własnej kasy, chęć bycia troszkę niezależnym z akceptowalnymi formami zarabiania i z obowiązkami np. szkolnymi. Rodzice mają to, czego małolat nie ma – doświadczenie i szersze widzenie tematu, dobrze byłoby to wykorzystać. Jeśli małolat chce zarobić i jest gotów np. uprawiać prostytucję, to najprawdopodobniej gdzieś błąd popełnili rodzice, skoro ich dziecko ma tak skrzywioną hierarchię wartości. Jeśli zaś dziecko jest „normalnie” wychowane, to nie ma nic złego w tym, że część wakacji przepracuje, rodzice przypilnują, by nie ucierpiały na tym obowiązki szkolne a więc przyszłość dzieciaka a aspekt wychowawczy dużo zyska. Dzieciak będzie miał wielka satysfakcję z posiadania przez siebie zapracowanych pieniędzy, nierzadko nie jest bez znaczenia, że nieco odciąży rodziców, ale to nie zmienia faktu, że nadal jest dzieckiem na utrzymaniu rodziców i to że zarobił parę złotych nie zwalnia pokój zagadek rodziców z ich obowiązków. To rodzice powinni ocenić, czy dziecko może jakąś część swojego czasu poświęcić na pracę czy nie – być może zabrzmi to paradoksalnie, ale moja Córka pracowała trochę w 1 i 2 klasie liceum (i częściowo w wakacje), zaś później już nie, bo doszliśmy wspólnie do wniosku, że ważniejsze jest dobre przygotowanie się do studiów. Dziecko normalnie wychowane powinno też być zdolne do poświęcenia części zarobionych pieniędzy np. na prezent dla rodziców. Ja z Córką mamy taki zwyczaj, że na mieście kawę Ona stawia – robię to celowo, niech nie uczy się „zginania rączek tylko w jedną stronę – do siebie”. Dostaje ode mnie kieszonkowe, to niech część umie wydać niekoniecznie na siebie, niech mi nie rośnie egoistka, co to tylko „daj” a od siebie nic. Zgadzam się z wypowiedzią annad, zwłaszcza w liceum powinno się zwracać do uczniów "Pan" "Pani", w szkole średniej miałam nauczyciela, który w ten sposób zwracał się do uczniów, to działało, szacunek był obustronny.